Bu kışı hiç sevmiyorum, İzmir bile çok soğukk. Malum buraya karda yağmıyor, kuru bir ayazı var, soğuktan donuyoruz. Kızlarda hiç sevmiyorlar soğuğu, özellikle Duru çok üşüyor, sabahları yataktan kalkmak bilmiyor. Akşm spora gitmek istediler soğukta gözüm yemedi valla, hadi kek yapalım bahanesiyle götürmedim biyere :) Kekte yaptık tabi, nedense altı az pişmiş ama kızlarımın eli değdiği için gene de çok güzel olmuş :) Bizim evin bilmişi Duru. Akşam yaptığımız muhabbet:

D: Anne kemanın babasının adı ne?
B: Kenanın mı?
D: Hayır.
B:Kemalin mi?
D: Hayır
B: Ben tanımıyorum o zaman. ( Hoş kemal yada kenan desede tanımıcaktım ama :))

D: Tanıyorsun yahu, hani şöyle boynumuza koyup çalınıyor yaaa.
B: Ha keman diyorsun.
D: Bir saattir bende keman diyorum zaten anne. İşte onun babasının adı ne ?
B: Babası mı varmış onun bilmiyorum.
D: Hani çelist çalıyor ya kocaman bişey.
B: Çello mu?
D: Evetttt, bugün biz ondan çaldık bize de alırmısınnnn
B: :))))

Alem bu çocuklar, iyiki varlar.

Fotodakiler, benim çizmeli kedilerimm :))